آئین عدل شریعتش

و محمّد (ص) آنجا که تفوّق و تمایز را از خود به دور ساخت این کار را به منظور کامل ساختن فضیلت تواضع نکرد در صورتیکه اگر به این منظور هم بجا آورده بود عملی پسندیده و زیبا بشمار می‌آمد...

ولی محمّد (ص) انسانی است که عوامل و بواعث دیگری در منتهای جلالت و اهمیّت او را به کار وا می‌دارد، و از اینرو تفوّق و ترفّع را به منظور تحقّق عدل به دور می‌افکند.

فرق بین یادگیری توأم با آموزش و یادگیری به وسیله خود کشف کردن کسب اطلاعات بیشتر، یادگیری است و به این طریق آنچه را که انسان قبلا نمی دانسته است یاد می گیرد. اما دو تفاوت مهم بین این دو نوع پاد گیری وجود دارد : مطلع شدن از چیزی صرفا به معنی دانستن آن است. آگاهی داشتن یعنی آشنایی با تمام جوانب مطلبی که چرا چنین است، روابطش با دیگر حقایق چیست، این روابط از چه نظر متفاوت و ازچه نظر یکسانند و غیره

رسالت بیداری، سازندگی و نحات یک جامعه پیش از همه بر دوش نسل جوان به ویژه قشر دانش آموز و دانشجو سنگینی می کند. تحرک، پویایی و حیات یک جامعه به دست نسلی است که هم خود متحرک است و هم محرک دیگران – تحرکی که ریشه در آگاهی، شناخت و شعور داشته باشد. مهمتر از همه، این حرکت زمانی معنا پیدا می کند که آگاهی، شناخت و شعور پیوسته در حال رشد و بالندگی باشد و این میسر نیست مگر در پیوند این قشر با کتاب. به عبارت صحیح تر در پیوند با فرهنگ آموختن، که یکی از ابزارهای قوی ان مطالعه است.

عدم تنفیر

در سیرۀ آن رسول بشیر و نذیر، تنفیر خلق وجود نداشت. تنفیر یعنی فراری دادن، گریزان ساختن. گاهی دعوت کنندگان به دین، انذار را با تنفیر اشتباه می‌کنند و به جای آنکه به حق بخوانند، از آن می‌رانند.

 

خواندن یک هنر است و هنر خواندن را اینچنین می توان تعریف کرد: جریانی است که فکر بدون کمک از منبع خارجی و با تمرکز روی مطالب نوشته شد با استفاده از نیروی خویش سبب ارتقای خود شود. فکر از درک کمتر به ادراک بیشتر می رسد. اعمال مختلف و ماهرانه ای که باعث این ارتقا می شوند هنر خواندن را تشکیل می دهند. خواننده کتاب اگر در خواندن کمر همت بندد و با فعالیت های دهنی خویش به درک بیشتری نایل شود کار بزرگی انجام داده است.

اهمیت کتابخوانی در اسلام به قدری است که معجزه پیامبر اکرم (ص)، از نوع کتاب است و در این کتاب مقدس هم اولین آیاتی که بر حضرت رسول(ص) نازل شده، با امر به خواندن و الفاظ کتاب، قلم و علم توأم شده است. عظمت و شرافت کتاب در اسلام تا حدی است که خداوند متعال به قلم و آنچه می نویسد قسم یاد می کند. از آنجایی که موسسه فرهنگی تحقیقاتی اخوان دستمالچی یکی از مراکز کتاب خوانی است و کتابخانه آن به لحاظ دارا بودن منابع دسته اول و دوم در اغلب موضوعات انسانی، دینی، علوم پایه، هنر، معماری و دیگر زمینه ها برآنست تا از طریق سایت خود به ترویج فرهنگ مطالعه بپردازد.

تازه های کتابخانه شهریور 1396

غدیر و وحدت

غدیر و وحدت

امروز که امت اسلام، مفاسد تفرّق و تشتّت و آثار شوم و نتایج مهلک پراکندگی را نیک دانسته، امید است به دستور صریح قرآن با استناد به آیات قرآن و احادیث صحیح و معتبر نبوی رفع اختلاف کنند.

شیعه به خصوص بیش از همۀ فرقه‌ها باید در حفظ وحدت مسلمین بکوشد و عملا ثابت کند که پیرو علی و تربیت شدۀ مکتب جعفربن محمّد است که فرمود:

چنان رفتار کنید که هر کس ببیند بگوید « خدا رحمت کند جعفر بن محمّد را که چه خوب یارانش را تربیت کرده‌است و شما شیعیان موجب آبرومندی ما باشید نه آبروریزی ما.

شیعه باید به پیشوای بزرگوارش اقتدا کند که احدی مانند علی برای حفظ اسلام و وحدت اسلامی فداکاری و جانبازی و گذشت نکرد.

عدالت از نظر علی (ع)

از یک طرف از سخنان علی و از طرف دیگر از عمل او، مخصوصاً از طرز عملی که در دورۀ زعامت و حکومت خود انجام داد، معلوم می‌شود که عدالت به صورت یک فلسفۀ اجتماعی اسلامی مورد توجه مولای متقیان بوده و آن را ناموس بزرگ اسلامی تلقی می‌کرده و از هر چیزی بالاتر می‌دانسته، سیاستش بر مبنای این اصل تأسیس شده بود، ممکن نبود به خاطر هیچ منظوری و هدفی کوچکترین انحراف و انعطافی از آن پیدا کند. و همین امر یگانه چیزی، بلی یگانه چیزی بود که مشکلاتی زیاد برایش ایجاد کرد و ضمناً همین مطلب یک مفتاح و کلیدی است برای یک نفر مورخ و محقق که بخواهد حوادث خلافت علی را تحلیل کند. علی (ع) فوق‌العاده دراین امرتصلّب و تعصب و انعطاف‌ناپذیری به خرج می‌داد.

آینده روشن

امام صادق (ع): «... به خدا سوگند رهبر آینده، عدالت را به درون خانه‌های آنها خواهد برد، چنان که سرما و گرما به درون خانه‌ها نفوذ می‌کند»

نظام‌های قضایی، اصلاحی بنیادین می‌شود، و قاضیانی عدل محور بر سرکار خواهند آمد، و در برابر هر بیدادی و تجاوزی، با دقیق‌ترین شیوه‌های دادرسی، حق را به حق‌دار می‌رسانند، و مجرمان را بویژه مجرمان اقتصادی را با هر مدرک و شاهد ساختگی و پول و پارتی محکوم خواهند کرد، و امنیت، فراگیر خواهد شد، و ضعیفان از توانمندان هراسی نخواهند داشت.

اخلاق بزرگ

از اخلاق او که مبین سلامت قلبی او بود، این است که از هیچ مخلوقی کینه در دل نداشت، و مقامی برای دشمنی، حتی برای سرسخت‌ترین دشمنانش نمی‌شناخت، در حالی که به او حسد می‌بردند، و او را خوش نداشتند.

کرم او، بخششی است که مبین همۀ مراتب جوانمردی او است که درجانش ریشه دارد. او دختر خود را به علت امانت گرفتن گردن بندی از بیت المال ملت، برای تزیین چون دیگر زنان در یکی از اعیاد، سرزنش می‌نماید، و برادرش عقیل را به خاطر تقاضایش، که کمی از بیت‌المال مردم به او کمک کند، از خود می‌رنجاند.

عاشورا و عدالت

پس بنابر منطق عاشورا امر به معروف و نهی از منکر، باید از بالاترین طبقات شروع شود، تا فساد از ریشه بر افتد، و باید توانگرانی که قرآن می‌فرماید مایۀ فسادند و به هیچ گونه در برابر اصلاحات تسلیم نمی‌شوند تکلیفشان با قرآن و عاشورا معلوم گردد، جامعۀ عاشورا، جامعۀ حسینی است نه یزیدی ... و جامعۀ تکاثری، جامعۀ یزیدی است نه حسینی.

علی میزان عدل خداست

علی اسلام مجسم است، فرمود: «مائیم موازین عدل در قیامت». اعمال همۀ امّت با اعمال او و ائمّۀ بعد از او سنجیده می‌شود.

انتظار فرج

مفهوم انتظار: انتظار، باوري است بارور به عمل، که در زندگی انسان منتظر، در قالب کرداري خاص، تجسم می یابد. دست روي دست گذاردن و بی هیچ کنشی منتظرانه، خود را منتظر دانستن، تفسیري وارونه و منافقانه از انتظار است. انتظار، اعتقادي است در گرو عمل، عمل کردن به آنچه که فرهنگ انتظار ایجاب میکند.

بعثت

در قرآن و احادیث معتبر بطور صریح و کاملا روشن، وجود دو راهنمای بسیار مهم برای بشر گوشزد شده است:

راهنمای درونی، قرآن: آیات فراوانی در قرآن مجید وجود این راهنما و لزوم پیروی از آن را متذکر می‌شود

راهنمای برونی: چنانکه گفتیم شامل پیامبران عظام و هر نوع صلاح اندیشان و خیرخواهان بشری در راه تکامل و حکماء و رشد یافتگان سازنده که با کمیت‌ها و کیفیت‌های گوناگون در سرتاسر تاریخ دیده
می‌گردد.

اخلاق حضرت فاطمه زهرا (س)

فاطمه نه تنها در پوشاک و خوراک به حداقل قناعت می‌کرد و بر خود سخت می‌گرفت، کارهای خانه را نیز بعهدۀ دیگری نمی‌گذاشت. از کشیدن آب تا روفتن خانه،

دستاس کردن ذرت یا گندم، نگاهداری کودک، همه را خود بعهده می‌گرفت. گاه با یکدست دستاس می‌کرد و با دست دیگری طفلش را می‌خواباند.

ابن سعد به سند خود از علی (ع) روایت کند: روزی که زهرا را به زنی گرفتم فرش ما پوست گوسفندی بود که شب بر آن می‌خوابیدیم و روز شتر آبکش خود را بر آن

علف می‌خوراندیم و جز این شتر خدمتگزاری نداشتیم.

احترام به افکار عمومی

در موضوعاتی که بوسیله وحی و نصّ قاطع، حکم آن معین شده‌است اعم از عبادات و معاملات توقیفی چه برای خود و چه دیگران حق مداخله و اظهارنظر قائل نبود و این دسته از احکام بدون چون و چرا و با تمام حدود مقرر می‌بایست اجرا شود و تخلف از آن کفر به خدا محسوب می‌شود. و من لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الکافرون.

اما در موضوعات مربوط به کار و زندگی اگر جنبه فردی داشت و درعین حال یک امر مباح و مشروع بود افراد استقلال رأی و آزادی عمل داشتند، کسی حق مداخله در کارهای خصوصی دیگری را نداشت و هر گاه مربوط به جامعه بود حق اظهارنظر را برای همه محفوظ می‌دانست و با اینکه فکر سیال و هوش سرشارش در تشخیص مصالح امور بر همگان برتری داشت، هرگز بطور تحکم و استبداد رأی رفتار نمی‌کرد و به افکار مردم بی‌اعتنائی نمی‌نمود. نظر مشورتی دیگران را مورد مطالعه و توجه قرار می‌داد و دستور قرآن مجید را عملا تأیید نموده و می‌خواست مسلمین این سنت را نصب العین قرار بدهند.

سیاست اسلامی

اسلام سیاستی خاص خود دارد و علی می‌خواهد به جهانیان تا رستاخیز اعلام و اعلان کند که حکومت اسلامی چگونه است و سیاستش چیست؟

هدف معاویه ریاست وسلطنت است و در راه وصول به قدرت و ادامه ریاست از هیچ جنایتی خودداری ندارد، به اضافه کینه خاص و دشمنی شدیدی که با پیغمبر و خاندانش دارد.

ابن عباس می‌گفت اینها مقصودشان از سبّ و و لعن علی سبّ و لعن خود پیغمبر بود. اما علی نه طالب ثروت است و نه عاشق سلطنت، بلکه هدف مقدسش احیاء حق است و اماته باطل و بسط عدل و رفع ظلم و رشد و نمو فضیلت و قلع وقمع رذیلت.

علی در برابر گرفتن هفت اقلیم و آنچه زیر آسمانهاست، حاضر نیست پوست جوی را از دهان مورچه ای بگیرد. یعنی به قیمت همه جهان ظلمی به این کوچکی نمی کند.

پیامبر اکرم (ص) : سوگند به آنکه مرا به حق به پیامبری برانگیخت اگر از دنیا جز یک روز نماند، آن روز را خداوندمی‌گستراند تا فرزندم مهدی قیام کند. پهنه زمین به نور او روشن گردد، و حکومت او شرق و غرب گیتی را فراگیرد.

درس گفتارهایی از امام حسن مجتبی(ع)

« اِعْمَل لِدُنیاک کَأنَّک تَعیشُ أَبَداً، وَ اعْمَلْ لِآخِرتِکَ کأنَّکَ تَمُوتُ غَداً »

برای دنیای خود چنان کار کن که گویی همیشه زنده خواهی ماند، و برای آخرت خود چنان کار کن که گویی فردا خواهی مرد.